عبدوک کزوری

شهید رحیم زردکوهے یات ء یک گونڈین شئیرۓ


رحیم زردکوهی سرمچار
گپتی سنگر په ڈگار
کشتی دجال و هون وار
هرکجا ات آئی نام وتوار
ترست اش گجرین هون وار
او رحیم!
ما بلوچ عهد کنین
تئی سنگرا پر کنین
تان زندگین جهد کنین
دژمنا تئی بے وار کنین
راجے حکا چه ملاها پچ گرین
ناما تئی مان راج دپترا نوک کنین
راجے حکا چه گجران پچ گرین
بلوچ راجا وتی وت واجه کنین
بلوچستانا وتی گل و گلزار کنین
کول انت تئے سرے او رحیم
کول انت تئے سرے او رحیم

سربازان گمنام امام مهدی از فعال بودن جنبش پر افتخارزرمــــبـــش می ترسند
امروزه تعدادی از یاران بیبگر بلوچ ,اینترنت را تبدیل به جبهه جنگ بر علیه مردم مظلوم سیستان و جنبش پر افتخارزرمــــبـــش کردند
این کوته فکران دشمن اصلی ملت بلوچ را فراموش کردند به جای مبارزه با رژیم کثیف آخوندی به جان این جنبش افتادند
راستی چرا این نویسنده های گمنام از فعال بودن این جنبش می ترسند؟
چرا این نویسنده های مشکوک شهامت ندارند که با اسم اصلی خود انتقاد کنند؟
چرا سایت های بلوچی چرندیات این آدمکهای برفی را در سایت خودشان منتشر میکنند ؟

♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
باگـيـں وطن
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
حسرت بلوچ ـ مشکئے

ماهتاک بلوچی جولائی 1956
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
او وطن! باگيں بلوچستان شيرانی ديار
شان و پر شوکت تئی پر هيبتيں کوه و حصار
په بلوچانی دلءَ کوٹ و کلات­انت آسنيں
محکميں بند و تئی ماتکوه رنگ­رنگيں تلار
تو په شاگيں گوانزگاں رودينت ما را کت مزن
ما چو سوليں پُـسگءَ هر خدمتءَ پر تو تيار
تو مبو غمگين او مادر مجن ما را شگان
ما پما روچاں زرن دشمن ببنت گوں ما دچار
ما چو شيرءَ گريشهءِ پر تئی تلارانی سرا
بيا هما روچاں وتی بچانی کرداراں بچار
او وطن! باگيں بلوچستان شيرانی ديار
په شمئے گوانکءَ رسنت شيرانی سرمستيں سوار
او وطن! هر وخت ترا پُـلّـيں زهيری يات کنن
دانکه است­انت مئے گورءَ، اے قالب و روح و بدن
سوزناکيں بلبلی آوازءَ پر تئیءَ وطن
چو که بشامی جـڑ و گرند و گروکی سرگرن
کيلگ و بند تئی گيابيں، تـلّـی سر سبزيں بهار
ما وتش زانن که پر ما است چه رنگيں گوهرن
سبز و زيبائيں زر و وشکوش سد گنجيں تياب
مئے په دوريں هلکواں نام و توارش برتگن
او وطن! تئی کوچگ و دشت و بهارانی تها
شات و هندانءَ تئی دشتءَ په سيلے رفتگن
او وطن! مئے مادر و مهرانی دلسوزيں وطن
په دلءِ هوناں کته رنگين تئی دشت و چمن
او وطن! تئی کوچگءَ سول و چناری رستگن
ما تئی باگيں گلستانءَ وتی دل بستگن
او وطن! ما پر تئی لج و ميارانی سرا
تو وت زان­ئے که چنت بر اچ سرءَ سرگوستگن
تئی اے شيريں بچ جنگانی يل و نام آوريں
گريوگی اچ مئے په براتاں دو گستا سـستگن
تئی يلانی بيم و هکّـل، نهيب و هيبتءَ مدام
زهم جنيں مردانی سر هـمءَ کوه اچ زمينءَ کستگن
کس نه­دنت گواهی به اے تاريخ دنياءِ تها
جنگءِ ميدان و پـڑءَ ميريں بلوچاں جستگن
او بلوچ حسـرت وتی گالاں په شـرّیءَ کتار
ما گلستانءَ دگه رنگے مروچی ديستگن

♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
http://www.zrombesh.org/Balochi/Poet-Hasrat-Zrombesh[1].htm

لَجّءِ دروهگ
نبیسوک: الف الف مسکان

چنت سال پیش، من گونڈیں نبشتانکے "دروهگ" ءِ سرحالءَ نبشتگ ات و په "زرمبش" ءِ سایت ءِ دیم داتگ ات. اے نبشتانک انگت هم سایتءِ بلوچی بہرءَ هست انت، نبشتانک چوش انت:

جگر کـپّ و دل ترکّيت، چَـمّ هون گُل گُل کننت و ساه ڈکّيت؛ وهديکه دپءَ دوچ­ انت، چَـمّاں کور، دستاں چه پُشتءَ بندانت، پاداں گُـڈانت و باسکاں بوريننت.

گُناه چی­ انت و ميار کُجام؟
گُناه، وطنءَ مات گشگ؛ راجدوستیءِ واهگ.
گُناه، دراں ڈيهیءَ مُلکءِ اومان؛ ميار، راج و سيادانی ديدارءِ ارمان.

چه اشاں مستریں گُناه و ميار دگه چے بيت کننت.
کۓ­انت که اے گناهءَ وتی پيسریگیں گناهانی سرا سربار کنت و وتارا چه مُلکءِ بهشتی دامنءَ زبهر، بلے پدا هم چو اومان بکنت:
"مئے مَکّه و ماس­انت وطن
نئيلوں وطن شاهانگین"
کئے­انت که وتی راجدوستی واهگءِ ميارءَ وتی سرا زيران و انگت هم کوکار کنانءَ به گُشيت:

"ما هانلءِ مُلکءَ نَدَوں
جورين بَدان دلمانگین"

راست­ انت که مئی روکپتی بلوچستانءِ گيشتريں ورنايانی دراں ڈيهی په روزگار و شرتریں و آسيدگیں زندےءِ واهگءَ نه بيتگ­ات، بلکیں سياسی نگيگیں جاورانی سببءَ آهاں، دگه راه و درے بيد چه دران ڈيهیءَ نديست.
آهانی اميت و باوراَت که سياهیں دَور زيت کُـٹیت.
چيا که آهانی جُهدءِ تمردين ورنائیں کاروان وتی گمانءَ، تهاریں شپءِ راهءَ بُرّان ديم په سُهبءِ روشنايیءَ تیزی ءَ روان­اَت.
بژن­اِنت و ارمان که چه کاروانءِ راهياں، بازینے سرپد نه بيتگ­اتنت که جُهدءِ اے راه گونڈ و مادن نه­انت بلکین دراج، تاب و پيچ، گَر و کنڈگ و گوں شِلّ­سریں اندوهاں هواریءَ، روان ببيت.
همے ناسرپدی و پدا ايمانءِ سُستی و دور نچاریءَ آهانی پيسریگیں واهگ اشکند کت و ارمان گُـٹ­گير.
بازينےءَ جهدءِ کاروان دروه­اِت و نوں چه اِشیءَ شموشکار که:
"درکپتگوں سربازیءَ
ما په پڑءَ مردانگین"
ای دروهگ دردے­اِنت که آيیءَ هر وطنپال و راجدوست ماريت؛ سَد اپسوز کنت و هزار ارمان، بلے چشین کولنجءَ کجام راجدوستین بلوچ پُـسّگ سَگّ­اِت کنت وهديکه اشکنت لھتے چو هما بے ھاٹیگیں سردارانی وڑا که آهاں ماں سيبیءَ، انگريزءِ بَگّهیءَ گردن چيردات و اسٹیشنءَ بُرت.
بیا که اے چنت سال پیش ءِ دانک ءَ، نوں گالے گیش کنیں:
کئے اتنت که دروه اِتش جُهدءِ کاروان؟!

وهدیکہ سربیت انت،
یورپ ءِ ملگزاریں زیداں،
آ موسمی ترهوراں
کیگداں وش چاملین گون
بیت انت کیفاں هنوش لہتے.

کئے اتنت که دروه اِتش جُهدءِ کاروان؟!

وهدیکہ بیت لھڑ آهانی ایرموش،
چو هُژبُرءَ بیت انت سسّاءِ تند بُران،
ایرجیگ اش بیت جهدءِ ایمان.

کئے اتنت که دروه اِتش جُهدءِ کاروان؟!

کلوه رس اِت چه سیه پاگاں،
پلک شود بنت پیشی میاراں
بلوٹنت پهلی و به جننت جوکاں.

کئے اتنت که دروه اِتش جُهدءِ گلگ تَنکین دراں ڈیهیءَ ؟
لہتے چه عهدان فراموش
لہتے کیفاں گون هنوش
لہتے ،
سنگت اتنت نیم راهی
رُمبے،
دلیکیم جهدءِ سوبءَ
بُرّے،
چو مدامی وڑ و پیما
وهد و پاسءِ شوهازءَ
بجنت تجءََ زیمی
بکنت زهرءَ تالان
ڈیل و بالادءَ مِکّین
یا،
تُگءَ مان گرکی تلءَ.

کئے اتنت که دروه اِتش جُهدءِ کاروان؟!

بے شک چه اشان لہتے بلوچستان راجی زرمبشءِ رِداں هم هور بیتک انت.

اگاں جُهدءِ گریشگءَ، رسترانی هولاسگءِ ترسءَ امپاس بیگ؛ اگاں جُهدءِ بے گوازین زرءِ گُبّءَ، تیابءِ په وهد سر بیگءَ دلجمی دیگ چه "زرمبش"ءِ وسءَ دراَت. اشیءَ هچ راجدوست و سیاسی زانتکار، "زرمبش"‏ءَ راجدشمنی نزانت. البت مردم گشت کنت که جاورانی بدلیءَ، "زرمبش"ءِ سرا هم اثر کت و جُهدءِ گام کنٹ تر بیت انت، بله ایوکءَ "زرمبش" نه ات بلکین ایرانءِ سیاستءِ پڑءَ کم و گیش درستین گلّ و هوربند اے جاورءِ آماچ بیت انت.
پانزده سالءِ مشکوکین وابءِ بهتام نه ایوکا "زرمبش"ءِ پلگارین سسّا و راجی کردءِ دامنءَ پولنگ نه کنت بلکین بهتام جنوکءِ راجدوستیءَ مشکوک پیش داریت.
گوستگین سئے چار سالان یا چه یازده سپتمبرءِ واقعهءَ رند، گون جاورانی تیزرواجین بدلیءَ، بازین گل و هوربند و انترنتی سایت و گروپ جوڑ بیتگ انت و امیت انت که اشانی کرد و جهد چو کرگُشکی ترانجان مه بنت، ایوکا بلوچستان راجی زرمبش بیتگ که راجی جهدءِ بیرک برزی داشتگ و راجی فکرءِ تالان کنگءَ جهد و کوشش کتگ.
انسان چه هروڑین کشت و کوشءَ بیزارنت، سرءِ بُرّگ انسانی کردے نه انت بلے اگاں هما کس انسانےءَ گون کنٹیں کارچےءَ هلار بکنت، آییءَ مردم چے گشت کنت، چونین نامے بندگ بیت، شما به گش اِت. چه منی عقل و هوشءَ در انت.
"بلوچستان راجی زرمبش"‏ءِ گون ایرانءِ حکومتءَ په بلوچانی کشت و کوشءَ هور بیگءِ بهتام هم گون کنٹیں کارچءَ سرءِ بُرّگ انت. چشین ناروا و غیر انسانی بهتامءَ ایوکا چو ناسرپد و هنوشین "امیر بلوچ"( آییءِ نبشتانک، سوالی از بلوچستان ‏ءِ راجی زرمبش) و یا راجدشمنے جت کنت و بس.
منی هیالءَ "بلوچستان ‏ءِ راجی زرمبش" نه گون چشین بهتامان پولنگ بیت انت و نئیکه آییءِ جهد ایرماد.

بشیر بیدار گشیت:
تو بجن تژن و به بند بهتام
په گشگ وژنام نه بیت بنّام

امیت انت "بلوچستان راجی زرمبش"‏ءِ سروک، باسک. هم خیال وتی راجی سسّاءَ مادنین کشکءَ روان و ھمے پیما گشان ببنت:

نه بجّان اچ وتی قولءَ
روان هر حال و هر ڈولءَ *

* گل خان نصیر